A Passage To Decades

A PASSAGE TO DECADES

ΤΑΞΕΙΔΙ ΣΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ

(1950s) CHRANOI OF ARCADIA

THE DAYS OF LUMINOUS VIBRATIONS

I was born in the village of Chrani, prefecture of Arcadia, southern Greece, in 1947 the years of civil war.

I attended primary school there during the 1950s where my teacher, Vasilis Georgalis, apart from the regular subjects, had us write down all the “artistic phrases” we came across. He also taught us English and we took the villagers aback by addressing them in a foreign language.

The railway station in those days dominated not only the scene of the village but also our hearts and minds. The train had become a space and time vehicle to the mysteries of life, knowledge and freedom.

As I realized later, that period was most significant because it was the time I registered with the great school of nature, in which I have always been an eternal student of mountains, rivers, seas and of the endless human nature.

(1950s) ΧΡΑΝΟΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ

ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΦΩΤΕΙΝΩΝ ΔΟΝΗΣΕΩΝ   

Γεννήθηκα στους Χράνους του Νομού Αρκαδίας το 1947 στα χρόνια του Εμφύλιου. Πήγα στο Δημοτικό εκεί, την δεκαετία του 50, όπου ο Δάσκαλός μου, Βασίλης Γεωργαλής, εκτός από τα κανονικά μαθήματα, μας έβαζε να καταγράφουμε σε ένα τετράδιο τις ¨καλλιτεχνικές φράσεις» που συναντούσαμε. Επίσης μας μάθαινε και Αγγλικά και εμείς ξαφνιάζαμε τους κατοίκους μιλώντας τους σε μια ξένη γλώσσα.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός κυριαρχούσε εκείνες τις μέρες, όχι μόνο στη κεντρική σκηνή του χωριού, αλλά στη καρδιά και το μυαλό μας. Το τραίνο είχε γίνει ένα όχημα τόπου και χρόνου, για τα μυστήρια της ζωής, για τη γνώση και την ελευθερία.

Όπως κατάλαβα αργότερα, αυτή η περίοδος ήταν πάρα πολύ σημαντική, γιατί τότε γράφτηκα στο μεγάλο Σχολείο της Φύσης, στο οποίο ήμουν και θα είμαι πάντα ένας αιώνιος μαθητής των Βουνών, των Ποταμών, των Θαλασσών και της απέραντης ανθρώπινης φύσης.

(1960s) HIGH SCHOOL

 THE URBANIZATION WAVE AND THE DAYS OF AWAKENINGS.  

After primary school my parents, moved to Petroupolis, a suburb of Athens. My father, a hero crippled by mortar shell at 2^nd world war and my mother, also a heroine, raising alone five children, being at the same time, a house wife, a sewing maid, and a farmer of many calls (the poor independent agricultural survival units of that time).

Moving to Athens was rather most fortunate because in the early 1960s, there was a Full Flight to Germany, America, Australia and elsewhere. In Athens, I started doing different jobs and attending the Night Economic Lyceum at Metropolis Square.

It was then that I bought my first guitar by installments. Hence, in this confined situation of my youth, I started thrumming tunes of the Greek ‘new wave’, Savvopoulos and Bob Dylan.

(1960s) ΓΥΜΝΑΣΙΟ

ΤΟ ΚΥΜΑ ΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΝ

Μετά το Δημοτικό, οι γονείς μου μετακόμισαν στην Πετρούπολη, προάστιο της Αθήνας. Ο Πατέρας μου ήρωας στο πόλεμο του 40, ανάπηρος από βλήμα όλμου και η μητέρα μου, επίσης ηρωίδα, μεγαλώνοντας μόνη της πέντε παιδιά, όντας ταυτόχρονα νοικοκυρά, μοδίστρα, αγρότισσα με πολλές απαιτήσεις (όπως ήταν τότε μια φτωχή ανεξάρτητη αγροτική μονάδα επιβίωσης).

Το γεγονός ότι ήρθαμε στην Αθήνα ήταν μάλλον καλό, γιατί τότε ήταν οι μέρες της Μεγάλης Φυγής, για Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική και αλλαχού. Στην Αθήνα, άρχισα να δουλεύω και να παρακολουθώ το Νυχτερινό Οικονομικό Λύκειο στη Πλατεία Μητροπόλεως.

Ήταν τότε που αγόρασα την πρώτη μου κιθάρα με δόσεις. Έτσι, σ’ αυτήν την περιορισμένη νεότητα, άρχισα να γρατζουνίζω Νέο Κύμα, Σαββόπουλο και Bob Dylan.

DAWNING ON SAVAGE SCENES

 In the late 1960s, after Lyceum, I was called to do my military service just when junta took over. A period which was unworthy of our country, with Greece being the cradle of civilization.

Of course, the dictatorship had come in the place of another undeclared junta; the corrupted political system! I had taken the train from my village to explore the mysteries of life but that train had taken me to the mysteries of darkness.

There, inside the military camp, looking at a small rose bed in front of the battalion headquarters I wondered in awe, for all past and future seasons, how can a rose actually bloom, in such a place?

ΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΣΚΗΝΙΚΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Στα τέλη του 60, μετά το Λύκειο, κλήθηκα να κάνω την στρατιωτική μου θητεία μόλις ανέλαβε η Χούντα. Μια περίοδος ανάξια της Ελλάδας ως Λίκνο του Πολιτισμού.

Φυσικά, η Δικτατορία είχε έρθει στη θέση μιας άλλης αδήλωτης Χούντας; του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Είχα πάρει το τραίνο από το χωριό μου, να εξερευνήσω τα μυστήρια της ζωής, αλλά αυτό το τραίνο με είχε φέρει στα μυστήρια του σκότους.  

Μέσα εκεί  στο στρατόπεδο, κοιτώντας μια μικρή τριανταφυλλιά έξω από το Διοικητήριο, αναρωτήθηκα, για όλες τις περασμένες και τις μελλοντικές εποχές,  πως μπορεί ένα τριαντάφυλλο πραγματικά να ανθίζει σε ένα τέτοιο μέρος;

(1970s) CONTROVERSY, FRUSTRATION

AND THE DAYS OF STUDENT REVOLTS

“A few sunrays caressed your hair/the ones that managed to elude/ the Bills/ and the caterpillars of tanks”, these lines can probably feature the early 1970s.

Youth everywhere in the western world had started questioning the reliability of the existing social system, and in Greece, this controversy brought about the rise of students at the Polytechnic School in 1973 and the fall of dictatorship thereafter.

But in spite of that fall, the squalid political games never stopped. In 1975, I found myself on the other side of the earth, in Hamilton, Ontario, Canada, attending the faculty of Social Sciences, at McMaster University.

New experiences in education and culture, in social life and relationships, in communication and movements, but also intense homesickness; with the music of Pink Floyd’s “Dark side of the moon” and Bruce Springsteen’s “Born to run” on the background.

(1970s) ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ, ΣΤΕΡΗΣΗ,

ΚΑΙ ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΕΞΕΡΓΕΣΕΩΝ

«Λίγος ήλιος θα πέφτει στα μαλλιά σου/ όσος κατάφερε να ξεγλιστρήσει/ μέσα από τις διατάξεις/ και τις ερπύστριες των τανκς». Αυτές οι γραμμές μπορούν πιθανόν να χαρακτηρίσουν τις αρχές του 70. Οι νέοι παντού στο Δυτικό κόσμο, είχαν αρχίσει να αμφισβητούν το υπάρχον κοινωνικό σύστημα.

Αυτή η αμφισβήτηση, μαζί με όλα τα’ άλλα, στην Ελλάδα έφερε την εξέγερση στο Πολυτεχνείο το 1973 και την πτώση της Δικτατορίας μετέπειτα.  Αλλά παρά την πτώση, τα άθλια πολιτικά παιχνίδια ποτέ δεν σταμάτησαν. Το 1975, βρέθηκα στην άλλη άκρη του πλανήτη, στη πόλη Hamilton του Οντάριο στο Καναδά, να παρακολουθώ το τμήμα Κοινωνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο McMaster.

Νέες εμπειρίες στην εκπαίδευση και την κουλτούρα, στην κοινωνική ζωή και τις σχέσεις, την επικοινωνία και τα κινήματα, αλλά επίσης έντονη νοσταλγία, με φόντο τη μουσική των Pink Floyd στο Dark side of the moon και του Springsteen στο Born to run.

(1980s) ILLUSIONS

AND THE DAYS OF EXPLORING THE CONTINENTS OF WORDS

Back to Greece with a return ticket that I never used.

Having worked as a teacher of English at private schools, I founded my own School of Foreign Languages and committed to working with children, I pursued teaching as my career, of many memorable and significant experiences, until 2012 when I retired.

My relationship with students has been a lasting communication, and  always a source of knowledge for me! In the coming years, I also wrote an English grammar consisted of five books under the title: “Basic Elements Of English Grammar”.

Long before 1980, my primary school teacher’s suggestion to collect ‘artistic phrases’ had become a strong motivation to express my visions by writing my own poetic verse. Thus, right at the start of this decade, with the help of my friends, I published my first collection of poems under the title: “DOMESTIC MAIL”. The book resembles a ‘mail-box’ with ‘letters’ addressed to the inner world of each person separately, including me as well.

One of these ‘letters’ titled “FOVAMAI” (I fear) was put to music by Giannis Zouganellis and sang by Vasilis Papakonstantinou. Vasilis, with his great dynamism, took this ‘letter’ to every corner of Greece and even further, deep into the hearts of people and the song became a point of reference, as shown later, of a predictive  nature in the Greek society.

In 1983,  I published my second collection of poems under the title: “PHOINICOUNDA”. The name ‘Phoinicounda’ implies some kind of old magnificence that is no longer existent. It is a journey to the ancient memories and sites, mainly at Peloponissos (southern Greece), in contrast with the realities of our daily disillusionment in politics and the consequent deep search for our  identity.

In 1984, Free Press Editions put into circulation two more books of mine.

First, “ILION CRYPTON AND XENON”. The words of the title, apart from chemical elements, simply by the sounds of the Greek words, might imply the ‘sun hiding in the unknown’. I.C.X. could be a book of physics in poetry, a sequence, in space-time continuum. It speaks of a diachronic return of everyone and everything that has occurred and it might resemble a chemical reaction, not in matter, but in the Eros of human potentials, always prevailing over time.

Second, “A DIVISION ‘S REMAININGS” is a book in a poetic prose form, with our forgetful idol in the mirror, finally abandoning us, lonely and embarassed. And whatever remains of all these endless devisions, like a deep river from the flames of Hephaestus, keeps carrying us day and night to uncontrollable eruptions of lava, god-like nymphs and absence. It is in this absence that the missing person in each one of us, is not the one missing but the one searching!

In 1988, the Ombrela Editions brought out “MAUVE DELTA”, a book of erotic poetry, rocked with the wild storms of passions, denials, and surrenders to the lover’s complete consumption. Rocked with torturing contradictions and ceaseless searching for an untamed redemption.

(1980s)  ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

ΚΑΙ ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΕΙΡΟΥΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Πίσω στην Ελλάδα μ’ ένα εισητήριο επιστροφής που ποτέ δεν χρησιμοποίησα.

Έχοντας δουλέψει ως δάσκαλος της Αγγλικής σε Φροντιστήρια, αποφάσισα να ιδρύσω το δικό μου Ινστιτούτο Ξένων Γλωσσών και όντας αφοσιωμένος στη δουλειά με τα παιδιά, ακολούθησα τη διδασκαλία της Αγγλικής ως επάγγελμα, γεμάτο αξιοσημείωτες και σημαντικές εμπειρίες, μέχρι το 2012 όταν αποσύρθηκα.

Η σχέση μου με τους μαθητές ήταν και είναι μια μακροχρόνια επικοινωνία και πάντα, μια πηγή γνώσης για μένα. Στα χρόνια που ακολούθησαν έγραψα επίσης μια Αγγλική Γραμματική σε πέντε βιβλία με τίτλο “Βασικά Στοιχεία Αγγλικής Γραμματικής”

Πολύ πριν το 80, η προτροπή του δασκάλου μου στο Δημοτικό, να συγκεντρώνω ‘καλλιτεχνικές φράσεις’ είχε μετατραπεί σε μια ισχυρή παρόρμηση να εκφράσω τα δικά μου οράματα μέσα από τον ποιητικό λόγο. Έτσι στην αρχή αυτής της δεκαετίας, με την βοήθεια φίλων, δημοσίευσα την πρώτη μου ποιητική συλλογή με τίτλο «ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ».

Το βιβλίο μοιάζει σαν ένα ‘γραμματοκιβώτιο’ με γράμματα που απευθύνονται στο εσωτερικό κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, μαζί όμως και σε μένα. Ένα από αυτά τα ‘γράμματα’ με τίτλο «Φοβάμαι» μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Ζουγανέλλη και τραγουδήθηκε από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Ο Βασίλης, με τον μεγάλο δυναμισμό του, μετέφερε αυτό το ‘γράμμα’ σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και ακόμη μακρύτερα στις καρδιές των ανθρώπων και έτσι το τραγούδι έγινε ένα σημείο αναφοράς, όπως φάνηκε αργότερα, προφητικού χαρακτήρα για την Ελληνική κοινωνία.

Το 1983, δημοσίευσα τη δεύτερη συλλογή ποιημάτων μου με τίτλο «ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ». Η Φοινικούντα υποδηλώνει ένα περασμένο μεγαλείο που δεν υπάρχει πιά. Είναι ένα ταξείδι σε παλιές μνήμες και χώρους, κυρίως στη Πελοπόνησσο, σε αντίθεση με την καθημερινή απογοήτευση μιας πολιτικής πραγματικότητας και στη συνέχεια μια βαθειά έρευνα για την ταυτότητά μας.

Το 1984, οι εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δικά μου βιβλία.

 Το πρώτο, «ΗΛΙΟΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΚΑΙ ΞΕΝΟΝ». ΟΙ λέξεις του τίτλου, εκτός από χημικά στοιχεία, μπορεί και να υπαινίσσονται τον ‘ήλιο που κρύβεται στο άγνωστο’. Θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο Φυσικής στην  Ποίηση, μια αλληλουχία, σε χωροχρονικό συνεχές. Μια διαχρονική επιστροφή, για οποιονδήποτε και ότιδήποτε συνέβη. Μια χημική αντίδραση, όχι στην ύλη, αλλά μέσα στον Έρωτα των ανθρώπινων δυνατοτήτων, που πάντα υπερισχύει το χρόνου.

Και το δεύτερο, «ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ». Ένα βιβλίο σε μορφή ποιητικού πεζού, με το   είδωλο του κάθε ενός από εμάς μέσα στον καθρέφτη, χωρίς μνήμη, να μας εγκαταλείπει τελικά, μόνους και αμήχανους. Και ότι μένει από όλες αυτές τις ατέλειωτες διαιρέσεις, σαν βαθύ ποτάμι από τις φλόγες του Ηφαίστου, μερα-νύχτα συνεχώς, να μας παρασύρει σε ανεξέλεκτες εκρήξεις από λάβα, θεϊκές νύμφες και απουσία. Και σ’ αυτή την απουσία, αυτός που λείπει μέσα στον κάθε ένα από εμάς, δεν είναι αυτός που απουσιάζει, αλλά αυτός που ψάχνει!

Το 1988, οι εκδόσεις «Ομπρέλα» κυλοφόρησαν την ποιητική συλλογή μου με τίτλο «ΤΟ ΔΕΛΤΑ ΤΟΥ ΜΩΒ». Ένα βιβλίο ερωτικής ποίησης, που τραντάζεται συθέμελα  από τις τρικυμίες των παθών, των αρνήσεων και των υποταγών, στο ολοκληρωτικό μαρτύριο του εραστή. Που τραντάζεται από τις βασανιστικές αντιφάσεις και ατέρμονες αναζήτησεις, μιας ανεξημέρωτης λύτρωσης.

(1990s) IN SEARCH OF THE SELF

AND THE INVISIBLE SIGNPOSTS IN ΤΗΕ MISTY DAYS

In the late 1980s, FOREST BOOKS, a British publishing company, became interested in the translations I had done of some selected excerpts from my work up to that time. Thus, in 1990 these excerpts came out in London under the title “THE EPSILON OF AURIGAE”. I did not quite translate the excerpts, (After all, isn’t poetry mostly found in those blanks between the words?), but  I actually  wrote them again in the English language.

In 1994, the Panhellenic Gnostics Center organised a visit to Delphi where I made a speech  on a study I had done under the title “OF THE INNER PLACE OF DELPHI” which afterwards came out as a hand-made book in a limited number of copies. That speech had a great impact on me that bordered on a luminous experience. It was as if the eloquent quietness of the place and the marks on the ancient columns, had plucked a string inside me and I was unexpectedly vibrating. It was then that I actually realised my undisclosed love for the ancient world of Greek letters.

Also, in 1994 with the help of my fiends I put in circulation a few numbered copies of a selection of poems under the title “TRANSCENDENCE”. It was written in oratorial speech, with a silk screen of Vasilis Solidakis on the cover. “Transcendence” is a poetic narration, a smooth, quiet flight of a sailplane, gliding on the music waves of words and the songs of billions of cicadas on the pine-trees. It’s these cicadas that still keep the invisible gate of a summer noon open. (Aigosthena 1990).

In 1995, I produced a hand-made edition with lyrics under the title “STICHOMYTHIA”, in a limited number of copies, mainly for musicians. This collection consists of two parts: “CENTAURIAN BLOSSOMS and THE SEAS OF AQUARIUS. Most of these songs were put to music and some came out in CDs by  the musicians: Vasilis Papakostantinou, Aris Tsoukantas, Natalia Kotsani, and almost two decades later by myself, not being a musician though.

In 1997, another book came out by Idmon Editions under the title ‘THE ERONAUTS CAMPAIGN INLAND”. It is a book of poetic journeys across the oceans of the ancient Greek language, on board the sails of Eros. It was then that I discovered a word to match these explorations, the word Eronaut. Most of all, those poems speak of invisible light cities that struggle to recover their place inside us. They urge us to experience adventurous crossings in the oceans of Eros, searching for the awaiting luminous paths. They stimulate us to listen closely to the Heart, of the ancient  Greek Lovers of speech, and to the Mind, of the Solar Geometricians, who deffract light to produce the coulours we see in the children’ eyes!

In 1998, the magazine “EREISMA” of Christos Mahairidis, with headquarters at Chania, Crete, made a presentation of my work. Issue 13 pages 5-52. The presentation includes excerpts from nine books of mine, an introducing poem of Christos Mahairidis, a significant review of Sarantos Doufexis, photographic material and an interview of mine with EREISMA. ‘Resisting, means not to lose the ability to fall in love every moment’.

(1990s) ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ

ΚΑΙ ΤΑ ΑΘΕΑΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ

Στα τέλη του 80, ο Βρετανικός εκδοτικός οίκος “FOREST BOOKS”, ενδιαφέρθηκε για τις μεταφράσεις που είχα κάνει σε μερικά αποσπάσματα από τις συλλογές που είχα γράψει έως τότε. Έτσι, το 1990 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το πρώτο μου βιβλίο στα Αγγλικά με τίτλο «ΤΟ ΕΨΙΛΟΝ ΤΟΥ ΩΡΙΓΕΝΗ». Δεν μετέφρασα τα αποσπάσματα ακριβώς, (Eξάλλου, δεν είναι η ποίηση που βρίσκεται κυρίως στο κενό ανάμεσα στις λέξεις;), αλλά  τα έγραψα ξανά.

To 1994, το Πανελλήνιο Κεντρο Γνωστικής οργάνωσε μια επίσκεψη στους Δελφούς, όπου ήμουν ο ομιλητής με θέμα μια μελέτη που είχα κάνει με τίτλο «ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΣΩ ΤΟΠΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ» και η οποία κυκλοφόρησε αργότερα σε ένα πολύ περιορισμένο αριθμό χειροποίητων αντιτύπων.

Αυτή η επι τόπου ομιλία, είχε μια μεγάλη επίδραση πάνω σε μένα που άγγιξε τα όρια μιας φωτεινής εμπειρίας. Ήταν σαν αυτή η εύγλωττη σιωπή του χώρου και τα σημάδια πάνω στις αρχαίες κολώνες, να είχαν κρούσει μια χορδή μέσα μου και εγώ να είχα αρχίσει απρόσμενα να πάλλομαι. Ήταν τότε που συνειδητοποίησα πραγματικά τον αφανέρωτο έρωτά μου για την αρχαία Ελληνική Γραμματεία.

Επίσης το 1994, με την βοήθεια φίλων, κυκλοφόρησα σε περιορισμένα αριθμημένα αντιτύπα, μια συλλογή ποιημάτων με τίτλο «ΥΠΕΡΒΑΣΗ». Γράφτηκε στην καθαρεύουσα, κι’ έχει μεταξοτυπία του Βασίλη Σολιδάκη στο εξώφυλλο.

Η «Υπέρβαση» είναι μια ποιητική αφήγηση των δονήσεων. Μια σιωπηρή, ακύμαντη πτήση ανεμοπτέρου, που γλυστρά πάνω στα κύματα της μουσικής των λέξεων, και των τραγουδιών, εκκατομυρίων τεττίγων στους κορμούς των πεύκων. Είναι αυτοί οι τέττιγες που κρατάνε ακόμη ανοιχτή, την αθέατη πύλη ενός καλοκαιριάτικου μεσημεριού. (Αιγόσθενα 1990)

Το 1995, κυκλοφόρησα μια χειροποίητη συλλογή με στιχους υπό τον τίτλο «ΣΤΙΧΟΜΥΘΙΕΣ», σε ένα περιορισμένο αριθμό αντιτύπων,  κυρίως για μουσικού. Αυτή η συλλογή αποτελείται από δύο μέρη, «ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ» και «ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ».

Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια μελοποιήθηκαν και μερικά κυκλοφόρησαν σε CDs από τους μουσικούς Βασίλη Παπακωνσταντινου, Άρη Τσουκαντά, Ναταλία Κωτσάνη και σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα από εμένα, που δεν είμαι μουσικός.

Το 1997, οι εκδόσεις ΙΔΜΩΝ κυκλοφόρησαν μιαν άλλη ποιητική μου συλλογή με τίτλο «Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΕΡΩΝΑΥΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΕΝΔΟΧΩΡΑ». Είναι ένα βιβλίο με ποιητικά ταξείδια στους ωκεανούς της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, πάνω στα ιστιοφόρα του Έρωτα.

Ήταν τότε που ανακάλυψα τη λέξη που ταίριαζε σε αυτές τις εξερευνήσεις, τη λέξη Ερωναύτης. Τα περισσότερα από αυτά τα ποιήματα μιλάνε για τις φωτεινές πολιτείες που πασχίζουν να ξαναβρουν τη θέση τους μέσα μας. Μας παρατρύνουν να βιώσουμε τον περιπετειώδη διάπλουν των ωκεανών του Έρωτος, αναζητώντας τα φωτεινά μονοπάτια που μας περιμένουν.

Να αφουγκραστούμε την Καρδιά, των αρχαίων Ελλήνων εραστών του Λόγου, και το Νού των Ηλιακών Γεωμετρών, που διαθλούν το φως σε κείνα τα χρώματα που βλέπουμε στα μάτια των παιδιών.

Το 1998, το περιοδικό «ΕΡΕΙΣΜΑ» του Χρήστου Μαχαιρίδη, με έδρα τα Χανιά, έκανε ένα αφιέρωμα στο έργο μου. Τεύχος 13, σελ. 5-52. Περιλαμβάνει εκτενή αποσπάσματα από εννέα βιβλία μου, ποιητική εισαγωγή του Χρήστου Μαχαιρίδη, τη σημαντική προσέγγιση του Σαράντου Ντουφεξή, φωτογραφικό υλικό,  και μια συνέντευξή μου στο περιοδικό. ‘Το να αντιστέκεσαι σημαίνει να μη χάνεις τη δυνατότητά σου να ερωτεύεσαι κάθε στιγμή’!

(2000s) THE WIND OF A NEW CENTURY

THE DAYS OF INERTIA, AND THE  EXILE ON THE ISLAND OF LOTUS EATERS

In 2000, I published my second English verse selection of poems titled “OF COSMIC DUST”.  They are experts from my books in Greek and one poem “An Eleusinian Harp” that I included for a first time . These excerpts are recordings of my adventures in struggling every day to find my way through the Clashing Rocks of Eros.

In 2001, “THE TOUCH OF EROS” came out through my school publications. At every “touch” (chapter) a different area in the body of Greek Mythology, in the body of Eros, and in the body of Absence, is explored; opening up a personal, existential path. The ‘Touches’ are breathless adventures in the streets of our city, besieged relentlessly by the barbarians we carry inside. Each “touch” starts an  endless journey sailing perilously close to the winds of Eros.

In 2003, Idmon Editions published my poetic prose fairy tale with existential references under the title “EAST OF THE SUN”. Though it reads like a fairy tale, on a second reading, it is the awakenings of an inner road, the road in quest of learning thyself. ‘Wherever there is darkness, there is someone inside seeking to come out’.

In 2006, I wrote four short plays with the general title “HOMESICK SHIPS”. One of them under the title “UTOPIA” was staged at Petras Theater on the mountain of Petroupolis, Athens, by the conductor Theodoros Kyriakos, for two successive years, summer 2006 & 2007. The play is set at a deserted railway station, where a desperate fight is taking place, with the established authorities trying to confine and arrest civilization, while the Eros of two young lovers manages to bring them back from oblivion.

(2000s) Ο ΑΝΕΜΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΙΩΝΑ

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ Η  ΕΞΟΡΙΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΛΩΤΟΦΑΓΩΝ

Το 2000, δημοσίευσα την δεύτερη ποιητική συλογή στην Αγγλική γλώσσα με τίτλο «ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΣΚΟΝΗΣ». Είναι αποσπάσματα από τα βιβλία μου στα Ελληνικά, μαζι με ένα ποίημα « Η ΑΡΠΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ» που περιέλαβα για πρώτη φορά. Τα ποιήματα αυτά είναι καταγραφές από την περιπέτειες και τον καθημερινό αγώνα, να περάσω μέσα από τις Συμπληγάδες του Έρωτα.

Το 2001, κυκλοφόρησα με τις εκδόσεις του σχολείου μου, την ποιητική συλλογή «ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ». Με κάθε σιωπή (κεφάλαιο) εξερευνώ μια διαφορετική περιοχή στο σώμα της Ελληνικής Μυθολογίας, στο σώμα του Έρωτα, και στο σώμα της Απουσίας; ανοίγοντας ένα προσωπικό, υπαρξιακό μονοπάτι.

Οι ‘Σιωπές’ είναι άφωνες περιπέτειες, στους δρόμους της δικής μας πόλης, που πολιορκείται ανελέητα από τους βαρβάρους που κουβαλάμε εμείς μέσα μας. Κάθε σιωπή αρχίζει ένα νέο ταξείδι πλέοντας ριψοκίνδυνα με τους ανέμους του Έρωτα.

 Το 2003, οι εκδόσεις ΙΔΜΩΝ κυκλοφόρησαν το ποιητικό μου παραμύθι με υπαρξιακές αναφορές, υπό τον τίτλο «ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ». Μολονότι διαβάζεται σαν παραμύθι, σε δεύτερη ανάγνωση, είναι η αφήγηση των αφυπνήσεων ενός εσωτερικού δρόμου, του δρόμου που αναζητά την γνώση του εαυτού. ‘Όπου υπάρχει σκοτάδι, υπάρχει κάποιος μέσα που ζητάει να βγεί’.

Το 2006, έγραψα τέσσερα μονόπρακτα με γενικό τίτλο «ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΤΟΥ». Ένα από αυτά με τίτλο «ΟΥΤΟΠΙΑ», ανέβηκε στο Θέατρο Πέτρας σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Κυριακού επί δύο συνεχή έτη, το καλοκαίρι του 2006 & 2007. Το έργο διαδραματίζεται σε ένα έρημο σταθμό όπου τα συστήματα εξουσίας, δίνουν μια απελπισμένη μάχη, να περιορίσουν και να συλλάβουν τον πολιτισμό, ενώ την ίδια στιγμή, ο Έρωτας δύο νέων ανθρώπων καταφέρνει να τους βγάλει από την αμνησία.

(2010s) ECONOMIC CAPTIVITY

 SHOCK & AWE ΙΝ THE DAYS OF DISILLUSIONMENT

In 2010, Idmon Editions published my book, of poetic prose in form, titled “ARGO, THE LANGUAGE OF RETURN”. It is a mythographic narration of unexpected realizations in man’s esoteric world.

Through the Ancient Greek language (symbolised here as the Argo), I venture a  journey to Mythology, Odyssey, Scripts, (Orphic mysteries included) and to the unknown vehicle we’ve found ourselves on board. Through these existential adventures, we may gradually become aware of being on a return journey, towards our initial Self.

Long before 2013, I had written lyrics in English and had met with the kind of music that the composer Theodoros Dremetsikas writes. In due course, we collaborated and with Natalia Kotsani in vocals, produced a work under the title “IF”.

It was released in CD format just before the end of 2013. It includes poems, recitings and dialogues whose vibrations come in harmony with the vibrations of Theodoros instrumental music and physical sounds, and set out on a long cosmic journey. A journey on which our hearts start throbbing with the unknown and the mysteries of being.  And may be, the hearts of ‘those who are here but haven’t arrived yet’ are throbbing with the same cause too!

In 2013, the municipality of Petroupolis granted me permission to stage an event and present an overall view of my work, at the Theater of Petras.

With the help of the conductor Theodoros Kyriakos and a great team of actors, musicians, and volunteers, (Theodoros Dremetsikas, Natalia Kotsani, Katerina Loudianou, Lefteris Tsitas, Nayia Kostopoulou, Taxiarchis Geladopoulos, Katerina Gavala, Giorgos Tselonis, Bessy Dimitrakopoulou) that event titled “JOURNEY TO EROTOPIA” was finally put on in June 2013. It was a synthesis of reciting, acting, music and singing.

In 2014, in collaboration with the music composer Aris Tsoukantas and the singer and musician Natalia Kotsani, we produced a new CD with lyrics from my collections ‘Centaurian Blossoms’ and ‘The seas of Aquarius’. The CD was titled “CENTAURIAN BLOSSOMS”, and it comes in by RAIN MUSIC. It was an honour that Vasilis Papakonstantinou & Lovrentis Mahairitsas participated in this CD.

In 2016, I put out another poetic prose book published by Idmon Editions under the title “EROTOPIA”. It is a quest for what is missing, for all the things missing in our life, but what is missing, Eros can turn it into a voice or a face, a presence or a vision, into a possibility about to become. And in this becoming you are no longer the one who searches for the missing part but the missing part itself.

Also in 2016, in collaboration with the music composer Theodoros Dremetsikas, I wrote the lyrics for his composition titled “SIGMA”. The CD was released in the same year under the title “SIGMA”. It’s about Love and time, about ‘Love that remains the only entity that can heal time’.

Long before 2018, I started playing the guitar again after almost 30 years and for the first time, not only did I set my lyrics to music but also sang, being neither a musician nor a singer. That was mostly the work of expressing my inner earnest desires. So, just before 2019, I produced a CD titled “THE STATION” with Theodoros Dremetsikas doing the instrumentation. I dedicated this CD to the poetess Katerina Koutsogiannopoulou who persistently prompted me to do it, as well as to my daughter Daphne and my son Nickolas.

2019. I have been working, for quite some time now, on a different kind of book  written in English and titled “POTENTIALITY”. It is a dialogue in form approaching in an inquiring way the field of “Δυνατεω-potentia”. It is a synthesis that combines the literary, scientific and philosophical manner of thought.       

(2010s)  ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ

ΣΟΚ & ΔΕΟΣ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ

Το 2010, το βιβλίο μου, «ΑΡΓΩ, Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ» σε μορφή ποιητικού πεζού, δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις ΙΔΜΩΝ. Είναι μια μυθοποιηματική αφήγηση από αναπάντεχες συνειδητοποιήσεις, στην εσωτερική φύση του ανθρώπου.

Μέσα από την Αρχαία Ελληνική γλώσσα, (που συμβολίζεται εδώ με την Αργώ) επιχειρώ μια προσέγγιση στην Μυθολογία, την Οδύσσεια, τις Γραφές (που περιλαμβάνουν τα Ορφικά) και το άγνωστο όχημα πάνω στο οποίο βρεθήκαμε σε αυτό το ταξείδι. Μέσα από αυτές τις υπαρξιακές περιπέτειες, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε βαθμιαία, πως ίσως να βρισκόμαστε σ’ ένα ταξείδι επιστροφής στον Αρχικό μας Εαυτό.

Πολύ πριν το 2013, είχα γράψει στίχους στα Αγγλικά και είχα γνωρίσει το είδος της μουσικής που γράφει ο συνθέτης Θεόδωρος Δρεμέτσικας. Στην πορεία, συνεργαστήκαμε και με την Ναταλία Κωτσάνη στο τραγούδι, ολοκληρώσαμε  το έργο με τίτλο “IF”. Κυκλοφόρησε σε μορφή CD λίγο πριν το τέλος του 2013.

Περιλαμβάνει ποιήματα, απαγγελίες και διαλόγους, που οι δονήσεις τους έρχονται σε αρμονία με τις δονήσεις της μουσικής και των φυσικών ήχων του Δρεμέτσικα, και ξεκινούν ένα μακρινό κοσμικό ταξείδι. Ένα ταξείδι με τις καρδιές να πάλλονται στο άγνωστο και στα μυστήρια της ύπαρξης. Και ίσως, να πάλλονται οι καρδιές ακόμη και ‘εκείνων  που είναι εδώ χωρίς να έχουν έρθει ακόμα’!

Το 2013, ο Δήμος Πετρούπολης μου παραχώρησε το Θέατρο Πέτρας για να ανεβάσω μια παράσταση και να παρουσιάσω συνολικά το έργο μου.

Με τη βοήθεια του σκηνοθέτη Θεόδωρου Κυριακού και μιας εξαιρετικής ομάδας καλλιτεχνών, ηθοποιών, μουσικών και εθελοντών, (Θεόδωρος Δρεμέτσικας, Ναταλία Κωτσάνη, Κατερίνα Λουδιανού, Λευτέρης Τσίτας, Νάγια Κωστοπούλου, Ταξιάρχης Γελαδόπουλος, Κατερίνα Γαβαλά, Γιώργος Τσελώνης, Μπέσσυ Δημητρακοπούλου) αυτή η παράσταση ανέβηκε τελικά τον Ιούνιο του 2013 με τον τίτλο «ΤΑΞΕΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΟΠΙΑ». Ήταν μια σύνθεση απαγγελίας, θεατρικού λόγου, μουσικής και τραγουδιού.

Το 2014, σε συνεργασία με τον μουσικό Άρη Τσουκαντά και την τραγουδίστρια & μουσικό Ναταλία Κωτσάνη, κάναμε τη παραγωγή ενός νέου CD με στίχους από τις συλλογές μου «Άνθη του Κενταύρου» και «Στις Θάλασσες του Υδροχόου». Το CD πήρε τον τίτλο «ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ», διατίθεται από την εταιρεία RAIN MUSIC και ήταν μεγάλη τιμή που συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.

Το 2016, εκδόθηκε ένα νέο βιβλίο σε μορφή ποιητικού πεζού από τις εκδόσεις ΙΔΜΩΝ με τίτλο «ΕΡΩΤΟΠΙΑ». Είναι μια αναζήτηση αυτού που λείπει, για όλα τα πράγματα που λείπουν στη ζωή μας, αλλά αυτό που λείπει μπορεί μέσα από τον Έρωτα να γίνει ένα πρόσωπο, μια φωνή, μια παρουσία ή ένα όραμα, ακόμη μπορεί να γίνει μία δυνατότητα υπό πραγμάτωση. Και σε αυτή την πραγμάτωση, δεν είσαι αυτός που ψάχνει για ότι λείπει, αλλά αυτό που λείπει το ίδιο!

Επίσης, το 2016 σε συνεργασία με τον συνθέτη Θεόδωρο Δρεμέτσικα, έγραψα τους στίχους για την μουσική του σύνθεση «ΣΙΓΜΑ». Το CD κυκλοφόρησε τον ίδιο χρόνο με τίτλο “SIGMA”. Είναι για τον ‘Έρωτα και τον Χρόνο, για τον Έρωτα ο οποίος  παραμένει η μοναδική οντότητα που μπορεί να γιατρέψει το χρόνο’.

Πολύ πριν το 2018, είχα αρχίσει να παίζω κιθάρα ξανά μετά από τριάντα χρόνια και για πρώτη φορά, όχι μόνον μελοποίησα τους στίχους μου, αλλά επίσης τους τραγούδησα, μη όντας μουσικός η τραγουδιστής. Ήταν περισσότερο η λαχτάρα μου να εκφράσω τις βαθιές μου επιθυμίες.

Έτσι, λίγο πριν το 2019, κυκλοφόρησα το CD με τον Θεόδωρο Δρεμέτσικα να κάνει την ενορχήστρωση.  Αφιέρωσα αυτό το CD στην ποιήτρια Κατερίνα Κουτσογιαννοπούλου που με παρότρυνε επίμονα να το πραγματοποιήσω καθώς επίσης  στην κόρη μου Δάφνη και στον γιό μου Νικόλα.

2019. Εργάζομαι για αρκετό καιρό τώρα, πάνω σε ένα διαφορετικό βιβλίο γραμμένο στα Αγγλικά, με τίτλο “POTENTIALITY” (ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ). Είναι στη μορφή ενός διαλόγου, που προσεγγίζει διερευνητικά το πεδίο του «Δυνατέω-Potentia”.  Μια σύνθεση που συνδυάζει τον  λογοτεχνικό, επιστημονικό και φιλοσοφικό τρόπο σκέψης.